هیچ کس اشکی برای ما نریخت   هر که با ما بود از ما می گریخت

چند روزی هست حالم دیدنیست   حال من از این و آن پرسیدنیست

گاه بر روی زمین زل می زنم   گاه بر حافظ تفاءل می زنم

حافظ دیوانه فالم را گرفت   یک غزل آمد که حالم را گرفت

ما ز یاران چشم یاری داشتیم   خود غلط بود آنچه می پنداشتیم   

برگرفته از وبلاگ chinese90hood.blogsky.com

گاهی دلت بهانه هایی می گیرد که خودت انگشت به دهان می مانی...
گاهی دلتنگی هایی داری که فقط باید فریادشان بزنی اما سکوت می کنی ...
گاهی پشیمانی از کرده و ناکرده ات...

گاهی دلت نمی خواهد دیروز را به یاد بیاوری انگیزه ای برای فردا نداری و حال هم که...
گاهی فقط دلت میخواهد زانو هایت را تنگ در آغوش بگیری و گوشه ای گوشه ترین گوشه ای...! که می شناسی بنشینی و"فقط" نگاه کنی...
گاهی چقدر دلت برای یک خیال راحت تنگ می شود...

گاهی دلگیری...شاید از خودت...شاید